«اين چه وضعشه. مرديم آخه از سرما. نيگا كن. دست هام باد كرده. آخه من چه طورى برم تو آب؟ اين طورى؟ يه دستكش نمى دن به ما.»
على گفت «خودشو ناراحت نكن. درست مى شه.»
همان وقت حاج حسين با فرمانده هاى گردان آمده بودند بازديد. گفتم «حالا مى رم به خود حاجى مى گم.»
على آمد دنبالم. مى خواست نگذارد، محلش نگذاشتم. رفتم طرف حاج حسين. چشم حاجى افتاد به من، بلند گفت «برا سلامتى غواصامون صلوات.»
فرمانده ها صلوات فرستادند. لال شده بودم انگار. سرما و همه چى يادم رفت. برگشتم سر جايم ايستادم; على مى خنديد.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
